Wel Wel, het is bijna zover. Nog anderhalve week en ik mag (moet) huiswaarts keren. Ik zal het wel missen hier, vooral de mensen die ik heb leren kennen en het bruisende gewriemel van mensen op straat. (het zijn ook wel wat toeristen die er tussen lopen en me vaak irriteren, maar ik ben in een goede beu, dan neem ik ze erbij).
De zon is er weer helemaal doorgekomen, dus dit betekende vandaag: zonnen/ strandhangen/ lakenliggen / verbranden...
Een kleurtje heb ik, jammer genoeg dat het een rood is, zal magische veranderen in geen kleur waarschijnlijk, of hoopvol een beetje bruin. Het strand lag zo goed als vol en door met locals contact te hebben, was er voor hen zo goed als geen volk. Ik vraag mij dan af wat het in de zomermaanden dan niet moet zijn. Wellicht moet je dan je vierkante meter delen met 20. Telkens er een schamele 5 man te zien is op het zand, zijn ze daar alweer met hun massagi's, cervesa's, coco's, tattoe en allerlei andere rommel die ze de uitrustende mensen willen verkopen. Het storende aan deze is dat er om de 3 seconden een andere naast je staat. Na een tijdje wordt je dit wel gewoon om constant no, gracias te zeggen en met je kop te schudden.
Het leuke aan vrienden op bezoek hebben is dat het je vrienden zijn die er zijn. Het mindere aan hun bezoek is dat je voor de zoveelste keer al die toeristische trekpleisters moet tonen (welja, het is niet van moeten, maar eerder van hen rond te gidsen, dus je toont dan ook wel de trots van de stad, kan allerlei leuke weetjes vertellen, maar er hangt een toeristisch kantje aan). Om hen alleen te laten hun hele verblijf is zinloos, omdat ze eigenlijk voor jou komen. Maar om dan een hele tijd naar mij te moeten kijken; zou nog erger zijn. En elk bezoek maak je ook anders; je kan de volgorde van bezoeken veranderen, de aantal minuten je ergens bent, de weetjes geuriger en kleuriger maken, elke keer ergens anders op het strand doorbrengen, leuke eettentjes tonen waar je telkens iets anders besteld...
In het kort nog enkele dingen die zouden kunnen gebeurd zijn... wellicht ook plaats gevonden hebben:
- ons appartement dat geverfd wordt door een kleine Spanjaard, die trouwens heel vriendelijk is. Het kleur is hel blauw voor del living.
- Ik die wellicht vroeger uit mijn kamer zal moeten, aangezien Evelien (de zwangere Peruaanse waar ik de kamer aan huur) besloten heeft om in Peru te gaan bevallen en in het einde van maand hun appartement aan een andere hebben verhuurt.
- Dit geen probleem zal zijn dat ik dakloos word, aangezien ik wel bij vrienden kan blijven slapen
- Ik een heel leuk verjaardagsfeestje heb gehad
- ik ook al veel dingen over Spanjaarden ontdekt hebt en wellicht een boek kan schrijven.
- volgende week maandag mijn eindproject is en ik iets typisch Belgisch moet maken voor de lunch met de rest van mijn klas (de helft is van België, dus dat zal moeilijk worden om elk iets anders te hebben)
- ik nog steeds op metroplannen moet kijken om te weten hoeveel stop ik er precies moet opzitten en waar is soms moet zijn
- ik eindelijk een sjaal gevonden heb en dan maar beslist heb om er 2 te kopen
- ik de flash flash gevonden heb, en dus eindelijk weet wat het is...
- het vandaag Sant Jordi is, alle Spanjaarden een boek wisselen met elkaar of gewoon een schenken, vrouwen rozen krijgen (die hun man / minnaar dan eerst voor ze moeten kopen) = valentijnsdag bij ons
- we daarom geen school hadden vandaag en morgen ook niet (ja, om dan enkel die vrijdag nog les te geven, das de moeite niet hebben ze gedacht)
- ik mijn eindpresentatie van mij arts education gehad heb en geen idee heb hoe het gegaan is, omdat die vent er teleurgesteld uitzat en niets zei (ik blijf alles positief bekijken)
- ik nog wel dingen weet, maar er momenteel niet op kom en het dus voor een volgende keer zal zijn
donderdag 23 april 2009
zaterdag 11 april 2009
Valencia
Woensdag ben ik vertrokken op vakantie. Zoals de meeste Spanjaarden is dit een trip in eigen land. Hun land is ook groot genoeg om in te reizen en er is zoveel te zien. Dus ben ik naar Barcelona Nord gegaan, dit is waar alle bussen vertrekken naar overal je maar wil. Op internet had ik al gekeken hoe het systeem in elkaar zit en prijzen vergeleken: de bus is goedkoper dan de trein. Het loket gevonden en heen en terug gekocht: als je beiden doet, is de terugreis goedkoper. Dus Laurie heeft dat dan maar gekozen.
De bus op, raar systeem trouwens: je heb een recuutje zoals in de winkel en dan scheuren ze daar een deel van en je mag op de bus. Je hebt een vaste plaats en zoals je wel kan inbeelden zit ik niet alleen op een bank. Dus er komt een dame zitten, de bus heeft er 4u over gedaan en de vrouw nam ongeveer 1 zetel en een derde van de mijne in met haar billen, dus had ik gelukkig de kant van het gangpad om wat ruimte te hebben. Heel de weg heeft ze zitten eten en prutsen aan eten...
Eindelijk aangekomen: wolken met af en toe een gaatje om wat zon door te laten. PJ heeft me ontvangen aan zijn tramhalte. Nadat ik zowat een uur op trein en tram gezeten had om daar te geraken (seightseeing is altijd handig meegenomen). Die heeft me mijn slaapplaats getoont, ik mocht op zijn kot blijven slapen. Leuk appartement met leuke, sympathieke flatmates. Zijn appartement is dicht bij de zee, dus zijn we even gaan zien of de zee daar er hetzelfde uitziet als mijn zee hier in Barcelona. En jep, t'is dezelfde.
Aangezien PJ les had ben ik al een deeltje van de stad gaan bekijken, hij is de vriendelijk geweest mij een planneke mee te geven, zodat ik op zijn minst de weg zou terugvinden. Ik was nog maar 10 min. onderweg of werd al weer lastig gevallen door een Indiër. Ja als je blond bent trek je ze aan. Hoe lelijk je ook bent, blond zijn is genoeg. Die maar vragen stellen en ik kort-af antwoorden en contant nee zeggen op invitaties om mee een koffie te gaan drinken. Eindelijk mijne hele pad afgewandeld tot aan Les Ciences de Arts. Heeft de Indiër met een rare naam me gerust gelaten, ik denk dat hij het eindelijk door had dat ik geen lief moest.
In mijn fotoalbum kan je foto's van de gebouwen zien. Ik weet niet precies wat de reden is, maar 1 ervan in een cinema, een andere een museum en nog een paar iets anders. Prachtig van architectuur, de moeite waard om een half uur gestalkt te worden door een Indiër. Dan nog de hele weg teruggewandeld naar PJ zijn kot. Geen Indiërs of andere lastigvallers meer gehad. Wel aantrok van een blaar die zich aan het onwikkelen was op de zijkant van mijn voet. Hij heeft zich goed ontwikkeld tegen ik bij PJ was. Om mijn eerste dag af te sluiten zijn we naar vriend van PJ geweest en hebben daar nog wat meiden meegenomen om het nachtleven van Valencia te bezichtigen.
Geslapen
Dag 2: met de auto naar Gandia: dit is een stadje te zuiden, uurtje rijden met de auto. PJ zijn ouders waren ook net op bezoek, dus deze reden en wij mee. Met wij bedoel ik PJ, zijn vriend Kamiel en ik op de achterbank. Kamiel kende daar een andere Tsjechische. op haar kot iets gegeten en dan naar het strand. Gandia is rustig en is te vergelijken met Knokke. De Spanjaarden hebben er een appartement om op vakantie naar te gaan en het is er wat chiquer. Het is een mooi strand, maar om gewoon te gaan niets speciaals. Dus gevollyballd. Ik had een goed excuus om niet te moeten meedoen: ontwikkeling van mijn blaar. Ondertussen was er een blaar op zijn blaar gekomen en we hadden beiden opgeprikt omdat het teveel pijn deed. Resultaat: nog steeds pijn en verbrande neus en kaakjes.
Einde van dag 2 was Salsa. Het is een soort van salsales die ze geven in een bar. Je hoeft niets te betalen en 2 jonge Spanjaarden leren je hoe het moet. Eerst sta je in lijn met aan een kant mannen en andere vrouwen. Je leert de basispasjes (elk heeft een nummer) en daarna sta je geschrankt in een cirkel (m -v -m - v -...) vrouwen schuiven door en elk nummer wordt zo paar keer herhaalt. Dan plots kom je uit bij iemand en daar moet je dan de hele routine mee doen. Het was weer te voorspellen dat ik bij dat kleine kereltje ging uitkomen die met moeite ooit een vrouw had aangeraakt. Hij had klamme handen en was echt klein. Kwam naar de bar op een lief op te doen waarschijnlijk. Aangezien dit mijn eerst keer was met de salsa kon ik er zo goed als niets van. De passen cava nog, maar met iemand anders dansen, moeilijk. Hij heeft zowat 4 keer op mijn tenen getrapt en op het einde kon ik het beter dan hem. PJ zei dat die daar elke week komt... Dan nog op zoek gegaan naar Aqua de Valencia, maar nergens hadden ze het.
Geslapen
Dag 3: bezoek aan het oude stadscentrum: te vergelijken van gebouwen met Barcelona, maar elke stad probeert toch wel zijn stempel erop te drukken door iets speciaals. In dit geval was dit de torentjes (ik hou van torentjes). Vele gebouwen gezien en beelden. (zie foto's) In de namiddag was het dan alweer tijd om te vertrekken. Naar het busstation van Valencia gegaan, om 17.15 had ik een bus terug huiswaarts. De bus is langs alle kleine dorpjes in de buurt gereden enkele stops gemaakt, slechts enkele delen autostrade en heeft er in totaal 6u45 min overgedaan. PFFFFF. Maar was weer mooi meegenomen de seightseeing. Om 23u aangekomen in Barcelona Nord en mijn vakantie zat erop. Had geen breedgebilde meer naast me.
Geslapen
De bus op, raar systeem trouwens: je heb een recuutje zoals in de winkel en dan scheuren ze daar een deel van en je mag op de bus. Je hebt een vaste plaats en zoals je wel kan inbeelden zit ik niet alleen op een bank. Dus er komt een dame zitten, de bus heeft er 4u over gedaan en de vrouw nam ongeveer 1 zetel en een derde van de mijne in met haar billen, dus had ik gelukkig de kant van het gangpad om wat ruimte te hebben. Heel de weg heeft ze zitten eten en prutsen aan eten...
Eindelijk aangekomen: wolken met af en toe een gaatje om wat zon door te laten. PJ heeft me ontvangen aan zijn tramhalte. Nadat ik zowat een uur op trein en tram gezeten had om daar te geraken (seightseeing is altijd handig meegenomen). Die heeft me mijn slaapplaats getoont, ik mocht op zijn kot blijven slapen. Leuk appartement met leuke, sympathieke flatmates. Zijn appartement is dicht bij de zee, dus zijn we even gaan zien of de zee daar er hetzelfde uitziet als mijn zee hier in Barcelona. En jep, t'is dezelfde.
Aangezien PJ les had ben ik al een deeltje van de stad gaan bekijken, hij is de vriendelijk geweest mij een planneke mee te geven, zodat ik op zijn minst de weg zou terugvinden. Ik was nog maar 10 min. onderweg of werd al weer lastig gevallen door een Indiër. Ja als je blond bent trek je ze aan. Hoe lelijk je ook bent, blond zijn is genoeg. Die maar vragen stellen en ik kort-af antwoorden en contant nee zeggen op invitaties om mee een koffie te gaan drinken. Eindelijk mijne hele pad afgewandeld tot aan Les Ciences de Arts. Heeft de Indiër met een rare naam me gerust gelaten, ik denk dat hij het eindelijk door had dat ik geen lief moest.
In mijn fotoalbum kan je foto's van de gebouwen zien. Ik weet niet precies wat de reden is, maar 1 ervan in een cinema, een andere een museum en nog een paar iets anders. Prachtig van architectuur, de moeite waard om een half uur gestalkt te worden door een Indiër. Dan nog de hele weg teruggewandeld naar PJ zijn kot. Geen Indiërs of andere lastigvallers meer gehad. Wel aantrok van een blaar die zich aan het onwikkelen was op de zijkant van mijn voet. Hij heeft zich goed ontwikkeld tegen ik bij PJ was. Om mijn eerste dag af te sluiten zijn we naar vriend van PJ geweest en hebben daar nog wat meiden meegenomen om het nachtleven van Valencia te bezichtigen.
Geslapen
Dag 2: met de auto naar Gandia: dit is een stadje te zuiden, uurtje rijden met de auto. PJ zijn ouders waren ook net op bezoek, dus deze reden en wij mee. Met wij bedoel ik PJ, zijn vriend Kamiel en ik op de achterbank. Kamiel kende daar een andere Tsjechische. op haar kot iets gegeten en dan naar het strand. Gandia is rustig en is te vergelijken met Knokke. De Spanjaarden hebben er een appartement om op vakantie naar te gaan en het is er wat chiquer. Het is een mooi strand, maar om gewoon te gaan niets speciaals. Dus gevollyballd. Ik had een goed excuus om niet te moeten meedoen: ontwikkeling van mijn blaar. Ondertussen was er een blaar op zijn blaar gekomen en we hadden beiden opgeprikt omdat het teveel pijn deed. Resultaat: nog steeds pijn en verbrande neus en kaakjes.
Einde van dag 2 was Salsa. Het is een soort van salsales die ze geven in een bar. Je hoeft niets te betalen en 2 jonge Spanjaarden leren je hoe het moet. Eerst sta je in lijn met aan een kant mannen en andere vrouwen. Je leert de basispasjes (elk heeft een nummer) en daarna sta je geschrankt in een cirkel (m -v -m - v -...) vrouwen schuiven door en elk nummer wordt zo paar keer herhaalt. Dan plots kom je uit bij iemand en daar moet je dan de hele routine mee doen. Het was weer te voorspellen dat ik bij dat kleine kereltje ging uitkomen die met moeite ooit een vrouw had aangeraakt. Hij had klamme handen en was echt klein. Kwam naar de bar op een lief op te doen waarschijnlijk. Aangezien dit mijn eerst keer was met de salsa kon ik er zo goed als niets van. De passen cava nog, maar met iemand anders dansen, moeilijk. Hij heeft zowat 4 keer op mijn tenen getrapt en op het einde kon ik het beter dan hem. PJ zei dat die daar elke week komt... Dan nog op zoek gegaan naar Aqua de Valencia, maar nergens hadden ze het.
Geslapen
Dag 3: bezoek aan het oude stadscentrum: te vergelijken van gebouwen met Barcelona, maar elke stad probeert toch wel zijn stempel erop te drukken door iets speciaals. In dit geval was dit de torentjes (ik hou van torentjes). Vele gebouwen gezien en beelden. (zie foto's) In de namiddag was het dan alweer tijd om te vertrekken. Naar het busstation van Valencia gegaan, om 17.15 had ik een bus terug huiswaarts. De bus is langs alle kleine dorpjes in de buurt gereden enkele stops gemaakt, slechts enkele delen autostrade en heeft er in totaal 6u45 min overgedaan. PFFFFF. Maar was weer mooi meegenomen de seightseeing. Om 23u aangekomen in Barcelona Nord en mijn vakantie zat erop. Had geen breedgebilde meer naast me.
Geslapen
dinsdag 31 maart 2009
Bezoek
Het is ondertussen ook een hele tijd ik nog eens de tijd gevonden hem om nog iets te posten. Ik heb een druk programma en ondertussen zijn mijn ouders en mijn vriend lang geweest, wat er voor gezorgd heeft dat ik zowat mijn hele planning overhoop heb moeten gooien.
Vorige week woensdag heb ik een theorietest gehad van Voice Education, deze telt voor een deel van het examen mee. Morgen zullen we ook data moeten afspreken wanneer de Erasmussers examen kunnen doen, aangezien we al weg zijn. Ik heb mijn ticket geboekt: ik keer terug naar België op 4 mei en zal, als alles meezit ergens tegen de late namiddag in Zaventem moeten zijn.
Daarnaast is het weer omgeslaan en zit ik al enkele dagen in de regen. Dat is wel een mevaller: zo word ik minder afgeleid en kan ik mijn berg taken verkleinen. Niet dat het zoveel helpt, want er blijven er bijkomen.
Ondertussen ben ik ook aan mijn laatste nieuwe kleur in mijn rooster begonnen; Aangezien ik de vakken niet uit elkaar kan houden, onthou ik gewoon de kleur. Dus we zijn vandaag gestart met paars. Vrij interessant kan ik het jammer genoeg niet noemen, want ik had alles al gezien vorig jaar in opvoedkunde. Alles rond integratie en inclusie in het onderwijs. Maar daarna hebben we een gastdocent van Leuven gehad: Karine Hindricx. Zij heeft ons wat meer doen nadenken over de Europese Unie en hoe je daar als leerkracht kan in meedraaien. Het wordt hier wel ontzettend gepromoot om in het buitenland les te gaan geven (het Comeniusprogramma, maar ook als ervaren leerkracht).
Afgelopen tijd heb ik nog vele dingen bezicht en enorm veel foto's gemaakt. Van de tijd die ik heb moet ik er dan ook gebruik van maken. eind deze week start de paasvakantie - in Spanje is dat slechts 1 week, terwijl jullie er 2 hebben- dus zal er ook even tijd om wat meer cultuur te gaan opsnuiven... er is zo een grote variëteit aan culturen dat ik soms niet weet waar eerst te kijken.
Op mijn universiteit zijn er ook enorm veel stakingen door leerlingen. Vorige week was het hoofdgebouw ingepalmd door leerlingen. Ze strijden tegen Bolonya: voor wie het niet mocht weten: dit is het systeem die voor de indeling Bachelor en Master zorgde en voor de vaste regelingen van ECTS. Waardoor vele studenten die enkele jaren geleden hier hun studie begonnen zijn, volgend jaar een extra jaar zouden moeten doen (daar komt ook nog eens bij kijken dat zij een jaar extra inschrijfgeld moeten betalen; wat hier zowat het dubbele is van bij ons). De school vol graffiti beklad en overal spandoeken. Leraren die geen les kunnen geven, rellen in de stad ook vorige week. Wat blijkbaar niet in het nieuws komt: onschuldige mensen (soms toeristen - waaronder een vriend van meisje van mijn klas) die door de Spaanse politie in elkaar geslagen worden omdat die toevallig op de verkeerde plaats passeren. Dit ook op het verkeerde moment. Jammergenoeg moeten zij het slachtoffer zijn van degene die de politie bedreigen en bekogelen met vanalles en nog wat. Spanje is blijkbaar dol op betogingen. Er kan geen week voorbij gaan zonder één. Is het niet dat winkels van Zara bezet worden door personeel omdat de kleren er goedkoop gemaakt worden in 3de wereldlanden, is het omdat er werklozen zijn die het beu zijn hele dagen te moeten solliciteren en dan nog niet aan een job te geraken. Die bezetten dan het postgebouw of marcheren door de straten met overdreven veel lawaai. Daar is niets gewelddadigs aan, maar als er zo een meute van 500 man op je afkomt, dan zorg ik er wel voor dat ik zo snel mogelijk weg ben...
La Sagrada familia en Hospital de San Pau
Casa Battlo van Gaudi
Vorige week woensdag heb ik een theorietest gehad van Voice Education, deze telt voor een deel van het examen mee. Morgen zullen we ook data moeten afspreken wanneer de Erasmussers examen kunnen doen, aangezien we al weg zijn. Ik heb mijn ticket geboekt: ik keer terug naar België op 4 mei en zal, als alles meezit ergens tegen de late namiddag in Zaventem moeten zijn.
Daarnaast is het weer omgeslaan en zit ik al enkele dagen in de regen. Dat is wel een mevaller: zo word ik minder afgeleid en kan ik mijn berg taken verkleinen. Niet dat het zoveel helpt, want er blijven er bijkomen.
Ondertussen ben ik ook aan mijn laatste nieuwe kleur in mijn rooster begonnen; Aangezien ik de vakken niet uit elkaar kan houden, onthou ik gewoon de kleur. Dus we zijn vandaag gestart met paars. Vrij interessant kan ik het jammer genoeg niet noemen, want ik had alles al gezien vorig jaar in opvoedkunde. Alles rond integratie en inclusie in het onderwijs. Maar daarna hebben we een gastdocent van Leuven gehad: Karine Hindricx. Zij heeft ons wat meer doen nadenken over de Europese Unie en hoe je daar als leerkracht kan in meedraaien. Het wordt hier wel ontzettend gepromoot om in het buitenland les te gaan geven (het Comeniusprogramma, maar ook als ervaren leerkracht).
Afgelopen tijd heb ik nog vele dingen bezicht en enorm veel foto's gemaakt. Van de tijd die ik heb moet ik er dan ook gebruik van maken. eind deze week start de paasvakantie - in Spanje is dat slechts 1 week, terwijl jullie er 2 hebben- dus zal er ook even tijd om wat meer cultuur te gaan opsnuiven... er is zo een grote variëteit aan culturen dat ik soms niet weet waar eerst te kijken.
Op mijn universiteit zijn er ook enorm veel stakingen door leerlingen. Vorige week was het hoofdgebouw ingepalmd door leerlingen. Ze strijden tegen Bolonya: voor wie het niet mocht weten: dit is het systeem die voor de indeling Bachelor en Master zorgde en voor de vaste regelingen van ECTS. Waardoor vele studenten die enkele jaren geleden hier hun studie begonnen zijn, volgend jaar een extra jaar zouden moeten doen (daar komt ook nog eens bij kijken dat zij een jaar extra inschrijfgeld moeten betalen; wat hier zowat het dubbele is van bij ons). De school vol graffiti beklad en overal spandoeken. Leraren die geen les kunnen geven, rellen in de stad ook vorige week. Wat blijkbaar niet in het nieuws komt: onschuldige mensen (soms toeristen - waaronder een vriend van meisje van mijn klas) die door de Spaanse politie in elkaar geslagen worden omdat die toevallig op de verkeerde plaats passeren. Dit ook op het verkeerde moment. Jammergenoeg moeten zij het slachtoffer zijn van degene die de politie bedreigen en bekogelen met vanalles en nog wat. Spanje is blijkbaar dol op betogingen. Er kan geen week voorbij gaan zonder één. Is het niet dat winkels van Zara bezet worden door personeel omdat de kleren er goedkoop gemaakt worden in 3de wereldlanden, is het omdat er werklozen zijn die het beu zijn hele dagen te moeten solliciteren en dan nog niet aan een job te geraken. Die bezetten dan het postgebouw of marcheren door de straten met overdreven veel lawaai. Daar is niets gewelddadigs aan, maar als er zo een meute van 500 man op je afkomt, dan zorg ik er wel voor dat ik zo snel mogelijk weg ben...
La Sagrada familia en Hospital de San Pau
Casa Battlo van Gaudi
zondag 15 maart 2009
Halfverwege
Ondertussen ben ik al halfverwege mijn tijd hier op Erasmus in Barcelona. Ik kan wel zeggen dat het ontzettend snel gegaan is en ik niet kan geloven dat ik hier nog maar een maand en een half ben.
Het weer begint hier echt goed te zitten, lekker warm en vooral heerlijk door af en toe een briesje wind te hebben. Het is echt strandweer, maar geen bikini-weer (het tegendeel wordt nochtans overal bewezen, halfnaakte meisjes, naakte - Courtney Love- meisjes die bijna allemaal uit VK komen.
Daarnaast heb ik ook al veel cultuur kunnen opsnuiven. Alleen al door in de multiculturele mensenmassa te lopen; op de metro een praatje te slaan met een vreemdeling; vooral te letten op alle architectuur in de straten en te kijken hoe mensen eruit zien en zich gedragen. Ik versta nog steeds niet al te veel van dat Catalaans, maar het begint toch wel ergens te vlotten. Wellicht omdat ik 1 les heb die in Catalaans doorgaat en voor een andere les een boek in het Catalaans moet lezen (ik moet wel, want heb er binnen 2 weken examen over), raar maar waar de les gaat door in het Engels, wordt gegeven door een alternatief vrijzinnige vrouw die gelooft dat als je oefeningen doet op een matje op de grond (waarbij je met je bekken moet zwieren en zwaaien met je armen en benen) je stem er beter van zou worden. Eerst proberen en dan geloven. Ze heeft de laatste les wel gezongen voor ons en ze zingt fantastisch. Nadeel: wij moeten volgende les zingen voor haar.
Mijn les die doorgaat in het Catalaans is mijn Arts Education. Het is een sympathieke leraar (de 2de knappe professor die ik heb - de eerste was die die Catalaans gaf), hij vindt altijd alles super wat ik maak. Laatste les heeft hij een hele uitleg gedaan aan de rest van de klas over mijn werk. Vooral omdat het totaal anders was van wat al de rest gemaakt had. Het is een klas die geen kunst volgt, maar wel kunst kan geven later in hun klas. (toch hoop ik stiekem dat ze dat nooit zullen moeten doen). We hadden een haiku gekregen en moesten daarbij en schilderij of tekening maken: voorstelling - verbeelding. En iedereen van de klas had een vlieger in de bergen of op het strand (al dan niet met kind bij die deze probeert te besturen) met strikjes aan het touwtje waar je hem aan vasthoudt en dan liefst van al nog in felle kleuren. Allemaal dezelfde vorm en even kinderachtig gedaan. Ik had een impressie van de kleuren die ik voor me zie als ik de tekst las en deze heb ik proberen weer te geven. En dan ergens in beeld de schaduw van iets onbeschrijfelijk. Ik heb mijn schilderij in de klas moeten ophangen, dus kan nog geen foto tonen, maar zal er wel achteraf enen bij plaatsen.
Maandag is mijn lesvrije dag, maar altijd de drukste van de week. Ik doe dan allerlei huishoudelijke activiteiten. En daarnaast ben ik voor de verandering het stad in getrokken en hebben we het bekende winkelcentrum aan de zee bezocht. Het was ook weer prachtig weer, dus een goede wandeling gemaakt.
Vorige dinsdag hebben we een communitycentrum bezicht in Badalona, dit is het vissersdorp van Barcelona. Waar alle arme vissers vroeger woonden, toen ze uit Barcelona gevlucht zijn. Nu is het een arme buurt waar allemaal zigeuners, Paki's, Latijns-Amerikanen, Afrikanen,... kortom al niet Spanjaarden leven. Via de school was er een bezoek aan het educatieve centrum voorzien (als ik het zo mag noemen) Het is een plaats waar overdag mensen uit de wijk onderwijs kunnen krijgen, waar jonge moeders leren hoe ze hun kinderen moeten opvoeden, hoe ze hun baby's moeten wassen e.d. Daarnaast kunnen ze daar ook Spaans volgen, leren naaien, koken en worden er ook informaticacursussen aangeboden. Eens de school uit is, komen er vooral kinderen naar het centrum (naschoolse opvang met een doel en gratis), ze krijgen een maaltijd om genoeg energie te hebben om dan hun huiswerk te maken, ze worden gewassen (of doen dit zelf indien mogelijk), ze kunnen er sporten, spelen en leren vooral hoe ze zich moeten gedragen.
Er doen 2 Belgische meisjes hun stage daar (Karen en Emilie; ik heb hen leren kennen mijn 1ste week ik hier in Barcelona was)- toevallig. Zij speelden voor tolk.
Na de rondleiding in het centrum heeft een agoog ons meegenomen om de buurt te gaan bekijken. Hij is geliefd bij de mensen, kinderen die naar hem zwaaien en hen komen knuffelen. Op pleintjes kan hij een spelletje voetballen met de jongeren, hij slaat een praatje met de oudjes en helpt de moeders hun boodschappen dragen. Hij is als het ware de schakel tussen de inwoners en het centrum. Eens hij hun vertrouwen heeft stimuleert hij hen om opleidingen in het centrum te volgen. Ze hoeven daar niets voor te betalen (het geld komt van de regering en van gulle schenkers. Er werken een paar professionals en de rest zijn vrijwilligers.
Na ons bezoek hebben we een heerlijke maaltijd bij Caroline (Oostenrijkse van mijn klas) verorbert en zijn we nog iets gaan drinken in de Irisch pub.
Gisteren op het strand vertoeft, net zoals vorige week zondag en vandaag, opnieuw zondag, gaan we de locatie veranderen en wordt het een lunch in het park van Joan Miro.
Het weer begint hier echt goed te zitten, lekker warm en vooral heerlijk door af en toe een briesje wind te hebben. Het is echt strandweer, maar geen bikini-weer (het tegendeel wordt nochtans overal bewezen, halfnaakte meisjes, naakte - Courtney Love- meisjes die bijna allemaal uit VK komen.
Daarnaast heb ik ook al veel cultuur kunnen opsnuiven. Alleen al door in de multiculturele mensenmassa te lopen; op de metro een praatje te slaan met een vreemdeling; vooral te letten op alle architectuur in de straten en te kijken hoe mensen eruit zien en zich gedragen. Ik versta nog steeds niet al te veel van dat Catalaans, maar het begint toch wel ergens te vlotten. Wellicht omdat ik 1 les heb die in Catalaans doorgaat en voor een andere les een boek in het Catalaans moet lezen (ik moet wel, want heb er binnen 2 weken examen over), raar maar waar de les gaat door in het Engels, wordt gegeven door een alternatief vrijzinnige vrouw die gelooft dat als je oefeningen doet op een matje op de grond (waarbij je met je bekken moet zwieren en zwaaien met je armen en benen) je stem er beter van zou worden. Eerst proberen en dan geloven. Ze heeft de laatste les wel gezongen voor ons en ze zingt fantastisch. Nadeel: wij moeten volgende les zingen voor haar.
Mijn les die doorgaat in het Catalaans is mijn Arts Education. Het is een sympathieke leraar (de 2de knappe professor die ik heb - de eerste was die die Catalaans gaf), hij vindt altijd alles super wat ik maak. Laatste les heeft hij een hele uitleg gedaan aan de rest van de klas over mijn werk. Vooral omdat het totaal anders was van wat al de rest gemaakt had. Het is een klas die geen kunst volgt, maar wel kunst kan geven later in hun klas. (toch hoop ik stiekem dat ze dat nooit zullen moeten doen). We hadden een haiku gekregen en moesten daarbij en schilderij of tekening maken: voorstelling - verbeelding. En iedereen van de klas had een vlieger in de bergen of op het strand (al dan niet met kind bij die deze probeert te besturen) met strikjes aan het touwtje waar je hem aan vasthoudt en dan liefst van al nog in felle kleuren. Allemaal dezelfde vorm en even kinderachtig gedaan. Ik had een impressie van de kleuren die ik voor me zie als ik de tekst las en deze heb ik proberen weer te geven. En dan ergens in beeld de schaduw van iets onbeschrijfelijk. Ik heb mijn schilderij in de klas moeten ophangen, dus kan nog geen foto tonen, maar zal er wel achteraf enen bij plaatsen.
Maandag is mijn lesvrije dag, maar altijd de drukste van de week. Ik doe dan allerlei huishoudelijke activiteiten. En daarnaast ben ik voor de verandering het stad in getrokken en hebben we het bekende winkelcentrum aan de zee bezocht. Het was ook weer prachtig weer, dus een goede wandeling gemaakt.
Vorige dinsdag hebben we een communitycentrum bezicht in Badalona, dit is het vissersdorp van Barcelona. Waar alle arme vissers vroeger woonden, toen ze uit Barcelona gevlucht zijn. Nu is het een arme buurt waar allemaal zigeuners, Paki's, Latijns-Amerikanen, Afrikanen,... kortom al niet Spanjaarden leven. Via de school was er een bezoek aan het educatieve centrum voorzien (als ik het zo mag noemen) Het is een plaats waar overdag mensen uit de wijk onderwijs kunnen krijgen, waar jonge moeders leren hoe ze hun kinderen moeten opvoeden, hoe ze hun baby's moeten wassen e.d. Daarnaast kunnen ze daar ook Spaans volgen, leren naaien, koken en worden er ook informaticacursussen aangeboden. Eens de school uit is, komen er vooral kinderen naar het centrum (naschoolse opvang met een doel en gratis), ze krijgen een maaltijd om genoeg energie te hebben om dan hun huiswerk te maken, ze worden gewassen (of doen dit zelf indien mogelijk), ze kunnen er sporten, spelen en leren vooral hoe ze zich moeten gedragen.
Er doen 2 Belgische meisjes hun stage daar (Karen en Emilie; ik heb hen leren kennen mijn 1ste week ik hier in Barcelona was)- toevallig. Zij speelden voor tolk.
Na de rondleiding in het centrum heeft een agoog ons meegenomen om de buurt te gaan bekijken. Hij is geliefd bij de mensen, kinderen die naar hem zwaaien en hen komen knuffelen. Op pleintjes kan hij een spelletje voetballen met de jongeren, hij slaat een praatje met de oudjes en helpt de moeders hun boodschappen dragen. Hij is als het ware de schakel tussen de inwoners en het centrum. Eens hij hun vertrouwen heeft stimuleert hij hen om opleidingen in het centrum te volgen. Ze hoeven daar niets voor te betalen (het geld komt van de regering en van gulle schenkers. Er werken een paar professionals en de rest zijn vrijwilligers.
Na ons bezoek hebben we een heerlijke maaltijd bij Caroline (Oostenrijkse van mijn klas) verorbert en zijn we nog iets gaan drinken in de Irisch pub.
Gisteren op het strand vertoeft, net zoals vorige week zondag en vandaag, opnieuw zondag, gaan we de locatie veranderen en wordt het een lunch in het park van Joan Miro.
donderdag 19 februari 2009
Enrollment
Gelukkig zijn we ondertussen al met wat meer mensen in onze klas in vergelijking met vorige week. En niet te verwonderen zijn er weeral Belgen bij... Die Belgen komen precies graag naar Barcelona.
Heb ook al enkele taken opgekregen om te maken. Dus er is al werk aan de winkel, daarnaast moet ik ook nog taken maken voor mijn gewone school. Bij tijds probeer ik iets te doen. Ondertussen ben ik ook al een beetje winkels gaan bezoeken (dat is ook een belevenis), deze zijn hier veel groter dan in België en er zijn er ook veel meer. Zo heb je een Zara van 5 verdiepingen en dan 2 huizen verder nog een Zara die ongeveer even groot is. Het zijn hier ook nog steeds solden. Maar van horen zeggen zou dat zowat het hele jaar door zijn. Daarnaast nog een leuk weetje dat je eens zullen moeten checken is dat winkels de spullen die ze niet verkocht krijgen de dinsdagsavond aan de overkant van de straat zetten en je deze dan zomaar kan meenemen. (of daar al iets mee gebeurt is ondertussen of waarom die niet verkocht raken is mij een raadsel. We zijn dinsdag geleden zo een zetel tegengekomen waarvan we dachten waarom staat die hier nu op straat, dus misschien weten we de reden al) We gaan da kluchtje wel nog eens moeten nachecken en dan misschien op jacht gaan naar super leuke spullen. Als we niet weten wat gedaan zo de dinsdagnacht...
Dinsdag had ik voice education en we wisten het lokaal niet zijn, maar er hangen zo roosters aan de officiële inkomhal met alle vakken op en dan groepen en klassen en iets ingewikkelds. We hebben daarop gezocht en vonden iets dat er op leek, dus wij daar naartoe. Blijkbaar moeten we verkeerd gezeten hebben, want ik heb vandaag gevraagd aan de receptie (die maar open gaat om 9u of later) in welk lokaal we moeten zijn en het is blijkbaar een ander. Morgen heb ik mijn eerste arts education, en we zullen zien wat het inhoudt en wat het zal geven om te doen. Het is allesinds in een praktijklokaal, dus hopelijk wordt het leuk.
Er is ook nog zoveel dat ik wil bezoeken dat ik een lijstje gemaakt heb en het is lang, heel lang. Wellicht zal ik niet alles kunnen bezoeken. Maar gisteren hadden we stadsrondleiding en ben ik daarna casa mila (van Gaudi) gaan zoeken. Gevonden, maar doordat we al vrij laat waren ga ik op een andere keer de binnenkant gaan bekijken. Er wonen nu wel mensen in, wat vrij raar is.
Daarnaast zijn mijn andere klassen in het Engels. Het vlot vrij goed en als we met een groepje samen zijn (meestal veel Belgen en een paar anderen) spreken we vooral Engels, zodat het verstaanbaar is voor iedereen. Het grappige eraan is, dat als we met enkel Belgen onderling tegen elkaar praten, we ook Engels gebruiken. Kan geen kwaad.
Heb ondertussen al enkele conversaties gehad met mijn Spaanssprekkende Peruaanse 'kotbazin'. Op een manier waarop ze wellicht 5 keer hetzelfde heeft gezegd en met handen en voeten aan het uitleggen was voor een lange tijd en waarbij ik zo slecht een paar woorden heb geantwoord op wat ik zo goed al verstaan had.
Heb ook al enkele taken opgekregen om te maken. Dus er is al werk aan de winkel, daarnaast moet ik ook nog taken maken voor mijn gewone school. Bij tijds probeer ik iets te doen. Ondertussen ben ik ook al een beetje winkels gaan bezoeken (dat is ook een belevenis), deze zijn hier veel groter dan in België en er zijn er ook veel meer. Zo heb je een Zara van 5 verdiepingen en dan 2 huizen verder nog een Zara die ongeveer even groot is. Het zijn hier ook nog steeds solden. Maar van horen zeggen zou dat zowat het hele jaar door zijn. Daarnaast nog een leuk weetje dat je eens zullen moeten checken is dat winkels de spullen die ze niet verkocht krijgen de dinsdagsavond aan de overkant van de straat zetten en je deze dan zomaar kan meenemen. (of daar al iets mee gebeurt is ondertussen of waarom die niet verkocht raken is mij een raadsel. We zijn dinsdag geleden zo een zetel tegengekomen waarvan we dachten waarom staat die hier nu op straat, dus misschien weten we de reden al) We gaan da kluchtje wel nog eens moeten nachecken en dan misschien op jacht gaan naar super leuke spullen. Als we niet weten wat gedaan zo de dinsdagnacht...
Dinsdag had ik voice education en we wisten het lokaal niet zijn, maar er hangen zo roosters aan de officiële inkomhal met alle vakken op en dan groepen en klassen en iets ingewikkelds. We hebben daarop gezocht en vonden iets dat er op leek, dus wij daar naartoe. Blijkbaar moeten we verkeerd gezeten hebben, want ik heb vandaag gevraagd aan de receptie (die maar open gaat om 9u of later) in welk lokaal we moeten zijn en het is blijkbaar een ander. Morgen heb ik mijn eerste arts education, en we zullen zien wat het inhoudt en wat het zal geven om te doen. Het is allesinds in een praktijklokaal, dus hopelijk wordt het leuk.
Er is ook nog zoveel dat ik wil bezoeken dat ik een lijstje gemaakt heb en het is lang, heel lang. Wellicht zal ik niet alles kunnen bezoeken. Maar gisteren hadden we stadsrondleiding en ben ik daarna casa mila (van Gaudi) gaan zoeken. Gevonden, maar doordat we al vrij laat waren ga ik op een andere keer de binnenkant gaan bekijken. Er wonen nu wel mensen in, wat vrij raar is.
Daarnaast zijn mijn andere klassen in het Engels. Het vlot vrij goed en als we met een groepje samen zijn (meestal veel Belgen en een paar anderen) spreken we vooral Engels, zodat het verstaanbaar is voor iedereen. Het grappige eraan is, dat als we met enkel Belgen onderling tegen elkaar praten, we ook Engels gebruiken. Kan geen kwaad.
Heb ondertussen al enkele conversaties gehad met mijn Spaanssprekkende Peruaanse 'kotbazin'. Op een manier waarop ze wellicht 5 keer hetzelfde heeft gezegd en met handen en voeten aan het uitleggen was voor een lange tijd en waarbij ik zo slecht een paar woorden heb geantwoord op wat ik zo goed al verstaan had.
dinsdag 10 februari 2009
Kamer
Heb wat problemen gehad om een kamer te vinden, maar uiteindelijk is het toch gelukt. Dit dankzij een Leuvense die Spaans spreekt en volgende website: loquo.com
Er is vanalles op te vinden en vooral treffelijk van prijs, dus veel keuze.
Mijn Catalaanse lessen zitten er bijna op en morgen heb ik examen. Maar volgens onze leraar, Isaac, zal het wel lukken. Aangezien hij zei dat hij niet streng zou zijn. Het is een super goeie leraar. De eerste lessen waren echt moeilijk omdat ik geen woord verstond van wat hij zei en hij ontzettend snel praat. Hij weigerde ook om iets in het Engels ofzo te zeggen, dus we moesten wel aandachtig zijn en 's avonds lessen leren om de volgende dag terug mee te kunnen. Ik kan mezelf en andere mensen voorstellen, karaktereigenschappen vertellen, iets over mijn familie en mijn stad vertellen, hoe mijn dag in elkaar zit, wat ik graag doe. We hebben al zoveel gezien dat door verschillende thema's te combineren, ik al iets volledig anders kan vertellen. Het verstaan is het moeilijkste want ze praten ontzettend snel. Vele woorden zijn te herleiden naar het Frans en werkwoorden worden ook in een systeem vervoegd. Uiteraard zijn er overal uitzonderingen op en het zijn net deze die we het meeste nodig hebben.
Daarnaast heb ik een dak boven mijn hoofd. Mijn kamer is groot genoeg voor de tijd dat ik er maar in doorbreng. Er is een grote keuken en een redelijke living. Er is zelfs een bubbelbad in de badkamer, maar ik ben niet van plan het te gebruiken.
Heb vandaag mijn eerste ervaring gehad met een Spaanse wasmachine die niet zo vlot liep, maar mijn kleren zijn proper en ik ben lichtjes geëlektrocuteerd geweest. Mijn hospita komt uit Peru en spreekt enkel een dialectisch Spaans dus ik versta er niets van. Haar vriend heeft ook nog nooit iets tegen mij gezegt, maar moest hij iets zeggen zou ik het allicht toch niet verstaan. Er leeft hier ook nog een ander meisje Jane die gebrekkig Engels kan. Meestal is die niet thuis.
Wat ik al gedaan heb: bezoek aan marktje op de Rambla, museum picasso, zologic (zoo), strandwandelingen en havenbezoek. Vooral wat sight-seeing in de kleine straatjes. Ik heb nog een groot verlanglijstje van wat ik allemaal nog wil bezoeken, maar met tijd zal ik wel wat zaken kunnen schrappen.
foto's backpackhotel waar ik eerst verbleef
markt Rambla
mijn slaapplaats
Er is vanalles op te vinden en vooral treffelijk van prijs, dus veel keuze.
Mijn Catalaanse lessen zitten er bijna op en morgen heb ik examen. Maar volgens onze leraar, Isaac, zal het wel lukken. Aangezien hij zei dat hij niet streng zou zijn. Het is een super goeie leraar. De eerste lessen waren echt moeilijk omdat ik geen woord verstond van wat hij zei en hij ontzettend snel praat. Hij weigerde ook om iets in het Engels ofzo te zeggen, dus we moesten wel aandachtig zijn en 's avonds lessen leren om de volgende dag terug mee te kunnen. Ik kan mezelf en andere mensen voorstellen, karaktereigenschappen vertellen, iets over mijn familie en mijn stad vertellen, hoe mijn dag in elkaar zit, wat ik graag doe. We hebben al zoveel gezien dat door verschillende thema's te combineren, ik al iets volledig anders kan vertellen. Het verstaan is het moeilijkste want ze praten ontzettend snel. Vele woorden zijn te herleiden naar het Frans en werkwoorden worden ook in een systeem vervoegd. Uiteraard zijn er overal uitzonderingen op en het zijn net deze die we het meeste nodig hebben.
Daarnaast heb ik een dak boven mijn hoofd. Mijn kamer is groot genoeg voor de tijd dat ik er maar in doorbreng. Er is een grote keuken en een redelijke living. Er is zelfs een bubbelbad in de badkamer, maar ik ben niet van plan het te gebruiken.
Heb vandaag mijn eerste ervaring gehad met een Spaanse wasmachine die niet zo vlot liep, maar mijn kleren zijn proper en ik ben lichtjes geëlektrocuteerd geweest. Mijn hospita komt uit Peru en spreekt enkel een dialectisch Spaans dus ik versta er niets van. Haar vriend heeft ook nog nooit iets tegen mij gezegt, maar moest hij iets zeggen zou ik het allicht toch niet verstaan. Er leeft hier ook nog een ander meisje Jane die gebrekkig Engels kan. Meestal is die niet thuis.
Wat ik al gedaan heb: bezoek aan marktje op de Rambla, museum picasso, zologic (zoo), strandwandelingen en havenbezoek. Vooral wat sight-seeing in de kleine straatjes. Ik heb nog een groot verlanglijstje van wat ik allemaal nog wil bezoeken, maar met tijd zal ik wel wat zaken kunnen schrappen.
foto's backpackhotel waar ik eerst verbleef
markt Rambla
mijn slaapplaats
dinsdag 3 februari 2009
Eerste dagen
Ik ben er geraakt, toegekomen met regen (zoals iedereen altijd denkt dat er enkel zon, zon, zon is, niet dus). Heb vandaag al 4 u Catalaanse les gehad en ik kan mezelf al voorstellen en vragen hoe iemand noemt (en das al). Maar hopelijk leer ik nog veel meer in de komende lessen. Er zijn 7 van de 25 Erasmusstudenten die ik al gezien heb, de rest is nog niet afgekomen...
We (mijn vriend en ik) slapen in een appartement in een backpackhotel. t'Is ruim en met een super uitzicht. Als het lukt plaats ik nog wel foto's op internet.
Maar... heb daarnet gebeld voor een kamer en morgen mag ik gaan kijken, hopelijk valt het een beetje mee. Het enigste wat ik al veel gezien heb zijn homo's, dus gerustheid voor mijn vriend ;)
Nog steeds op zoek naar leuke bars en restaurantjes waar het treffelijk is van prijs. Maar heb tijd genoeg.
Tot later.
We (mijn vriend en ik) slapen in een appartement in een backpackhotel. t'Is ruim en met een super uitzicht. Als het lukt plaats ik nog wel foto's op internet.
Maar... heb daarnet gebeld voor een kamer en morgen mag ik gaan kijken, hopelijk valt het een beetje mee. Het enigste wat ik al veel gezien heb zijn homo's, dus gerustheid voor mijn vriend ;)
Nog steeds op zoek naar leuke bars en restaurantjes waar het treffelijk is van prijs. Maar heb tijd genoeg.
Tot later.
Abonneren op:
Posts (Atom)
