Bezoek

Het is ondertussen ook een hele tijd ik nog eens de tijd gevonden hem om nog iets te posten. Ik heb een druk programma en ondertussen zijn mijn ouders en mijn vriend lang geweest, wat er voor gezorgd heeft dat ik zowat mijn hele planning overhoop heb moeten gooien.

Vorige week woensdag heb ik een theorietest gehad van Voice Education, deze telt voor een deel van het examen mee. Morgen zullen we ook data moeten afspreken wanneer de Erasmussers examen kunnen doen, aangezien we al weg zijn. Ik heb mijn ticket geboekt: ik keer terug naar België op 4 mei en zal, als alles meezit ergens tegen de late namiddag in Zaventem moeten zijn.

Daarnaast is het weer omgeslaan en zit ik al enkele dagen in de regen. Dat is wel een mevaller: zo word ik minder afgeleid en kan ik mijn berg taken verkleinen. Niet dat het zoveel helpt, want er blijven er bijkomen.

Ondertussen ben ik ook aan mijn laatste nieuwe kleur in mijn rooster begonnen; Aangezien ik de vakken niet uit elkaar kan houden, onthou ik gewoon de kleur. Dus we zijn vandaag gestart met paars. Vrij interessant kan ik het jammer genoeg niet noemen, want ik had alles al gezien vorig jaar in opvoedkunde. Alles rond integratie en inclusie in het onderwijs. Maar daarna hebben we een gastdocent van Leuven gehad: Karine Hindricx. Zij heeft ons wat meer doen nadenken over de Europese Unie en hoe je daar als leerkracht kan in meedraaien. Het wordt hier wel ontzettend gepromoot om in het buitenland les te gaan geven (het Comeniusprogramma, maar ook als ervaren leerkracht).

Afgelopen tijd heb ik nog vele dingen bezicht en enorm veel foto's gemaakt. Van de tijd die ik heb moet ik er dan ook gebruik van maken. eind deze week start de paasvakantie - in Spanje is dat slechts 1 week, terwijl jullie er 2 hebben- dus zal er ook even tijd om wat meer cultuur te gaan opsnuiven... er is zo een grote variëteit aan culturen dat ik soms niet weet waar eerst te kijken.

Op mijn universiteit zijn er ook enorm veel stakingen door leerlingen. Vorige week was het hoofdgebouw ingepalmd door leerlingen. Ze strijden tegen Bolonya: voor wie het niet mocht weten: dit is het systeem die voor de indeling Bachelor en Master zorgde en voor de vaste regelingen van ECTS. Waardoor vele studenten die enkele jaren geleden hier hun studie begonnen zijn, volgend jaar een extra jaar zouden moeten doen (daar komt ook nog eens bij kijken dat zij een jaar extra inschrijfgeld moeten betalen; wat hier zowat het dubbele is van bij ons). De school vol graffiti beklad en overal spandoeken. Leraren die geen les kunnen geven, rellen in de stad ook vorige week. Wat blijkbaar niet in het nieuws komt: onschuldige mensen (soms toeristen - waaronder een vriend van meisje van mijn klas) die door de Spaanse politie in elkaar geslagen worden omdat die toevallig op de verkeerde plaats passeren. Dit ook op het verkeerde moment. Jammergenoeg moeten zij het slachtoffer zijn van degene die de politie bedreigen en bekogelen met vanalles en nog wat. Spanje is blijkbaar dol op betogingen. Er kan geen week voorbij gaan zonder één. Is het niet dat winkels van Zara bezet worden door personeel omdat de kleren er goedkoop gemaakt worden in 3de wereldlanden, is het omdat er werklozen zijn die het beu zijn hele dagen te moeten solliciteren en dan nog niet aan een job te geraken. Die bezetten dan het postgebouw of marcheren door de straten met overdreven veel lawaai. Daar is niets gewelddadigs aan, maar als er zo een meute van 500 man op je afkomt, dan zorg ik er wel voor dat ik zo snel mogelijk weg ben...







La Sagrada familia en Hospital de San Pau







Casa Battlo van Gaudi

Halfverwege

Ondertussen ben ik al halfverwege mijn tijd hier op Erasmus in Barcelona. Ik kan wel zeggen dat het ontzettend snel gegaan is en ik niet kan geloven dat ik hier nog maar een maand en een half ben.

Het weer begint hier echt goed te zitten, lekker warm en vooral heerlijk door af en toe een briesje wind te hebben. Het is echt strandweer, maar geen bikini-weer (het tegendeel wordt nochtans overal bewezen, halfnaakte meisjes, naakte - Courtney Love- meisjes die bijna allemaal uit VK komen.

Daarnaast heb ik ook al veel cultuur kunnen opsnuiven. Alleen al door in de multiculturele mensenmassa te lopen; op de metro een praatje te slaan met een vreemdeling; vooral te letten op alle architectuur in de straten en te kijken hoe mensen eruit zien en zich gedragen. Ik versta nog steeds niet al te veel van dat Catalaans, maar het begint toch wel ergens te vlotten. Wellicht omdat ik 1 les heb die in Catalaans doorgaat en voor een andere les een boek in het Catalaans moet lezen (ik moet wel, want heb er binnen 2 weken examen over), raar maar waar de les gaat door in het Engels, wordt gegeven door een alternatief vrijzinnige vrouw die gelooft dat als je oefeningen doet op een matje op de grond (waarbij je met je bekken moet zwieren en zwaaien met je armen en benen) je stem er beter van zou worden. Eerst proberen en dan geloven. Ze heeft de laatste les wel gezongen voor ons en ze zingt fantastisch. Nadeel: wij moeten volgende les zingen voor haar.

Mijn les die doorgaat in het Catalaans is mijn Arts Education. Het is een sympathieke leraar (de 2de knappe professor die ik heb - de eerste was die die Catalaans gaf), hij vindt altijd alles super wat ik maak. Laatste les heeft hij een hele uitleg gedaan aan de rest van de klas over mijn werk. Vooral omdat het totaal anders was van wat al de rest gemaakt had. Het is een klas die geen kunst volgt, maar wel kunst kan geven later in hun klas. (toch hoop ik stiekem dat ze dat nooit zullen moeten doen). We hadden een haiku gekregen en moesten daarbij en schilderij of tekening maken: voorstelling - verbeelding. En iedereen van de klas had een vlieger in de bergen of op het strand (al dan niet met kind bij die deze probeert te besturen) met strikjes aan het touwtje waar je hem aan vasthoudt en dan liefst van al nog in felle kleuren. Allemaal dezelfde vorm en even kinderachtig gedaan. Ik had een impressie van de kleuren die ik voor me zie als ik de tekst las en deze heb ik proberen weer te geven. En dan ergens in beeld de schaduw van iets onbeschrijfelijk. Ik heb mijn schilderij in de klas moeten ophangen, dus kan nog geen foto tonen, maar zal er wel achteraf enen bij plaatsen.

Maandag is mijn lesvrije dag, maar altijd de drukste van de week. Ik doe dan allerlei huishoudelijke activiteiten. En daarnaast ben ik voor de verandering het stad in getrokken en hebben we het bekende winkelcentrum aan de zee bezocht. Het was ook weer prachtig weer, dus een goede wandeling gemaakt.

Vorige dinsdag hebben we een communitycentrum bezicht in Badalona, dit is het vissersdorp van Barcelona. Waar alle arme vissers vroeger woonden, toen ze uit Barcelona gevlucht zijn. Nu is het een arme buurt waar allemaal zigeuners, Paki's, Latijns-Amerikanen, Afrikanen,... kortom al niet Spanjaarden leven. Via de school was er een bezoek aan het educatieve centrum voorzien (als ik het zo mag noemen) Het is een plaats waar overdag mensen uit de wijk onderwijs kunnen krijgen, waar jonge moeders leren hoe ze hun kinderen moeten opvoeden, hoe ze hun baby's moeten wassen e.d. Daarnaast kunnen ze daar ook Spaans volgen, leren naaien, koken en worden er ook informaticacursussen aangeboden. Eens de school uit is, komen er vooral kinderen naar het centrum (naschoolse opvang met een doel en gratis), ze krijgen een maaltijd om genoeg energie te hebben om dan hun huiswerk te maken, ze worden gewassen (of doen dit zelf indien mogelijk), ze kunnen er sporten, spelen en leren vooral hoe ze zich moeten gedragen.
Er doen 2 Belgische meisjes hun stage daar (Karen en Emilie; ik heb hen leren kennen mijn 1ste week ik hier in Barcelona was)- toevallig. Zij speelden voor tolk.
Na de rondleiding in het centrum heeft een agoog ons meegenomen om de buurt te gaan bekijken. Hij is geliefd bij de mensen, kinderen die naar hem zwaaien en hen komen knuffelen. Op pleintjes kan hij een spelletje voetballen met de jongeren, hij slaat een praatje met de oudjes en helpt de moeders hun boodschappen dragen. Hij is als het ware de schakel tussen de inwoners en het centrum. Eens hij hun vertrouwen heeft stimuleert hij hen om opleidingen in het centrum te volgen. Ze hoeven daar niets voor te betalen (het geld komt van de regering en van gulle schenkers. Er werken een paar professionals en de rest zijn vrijwilligers.
Na ons bezoek hebben we een heerlijke maaltijd bij Caroline (Oostenrijkse van mijn klas) verorbert en zijn we nog iets gaan drinken in de Irisch pub.

Gisteren op het strand vertoeft, net zoals vorige week zondag en vandaag, opnieuw zondag, gaan we de locatie veranderen en wordt het een lunch in het park van Joan Miro.